Omdat niemand ze eigenlijk nog wilde hebben én Rob bij de eigenaar van de "vondst" het verhaal vertelde over de doelstelling van de stichting, kon vaak voor een zacht prijsje, of oud ijzerprijs, of zelfs helemaal gratis als schenking een voertuig worden opgehaald. Meestal werd afgesproken (middels contract), dat ingeval van een symbolisch bedrag of schenking van een voertuig, deze in originele staat werd gerestaureerd d.w.z óók in de originele bedrijfskleur + eventuele bedrijfsreclame. Rob evenals Roelof Boer kochten verscheidene voertuigen en "het Museum" kreeg verschillende voertuigen gratis aangeboden. In 1982 stonden er aan de Getfertweg al 89 DAF's : personen- bestelwagens, vrachtwagens, bussen, aanhangwagens en opleggers.

U leest al aanhangwagens en opleggers: we konden het niet laten, maar het was niet de bedoeling !! Om onze verzamelwoede een beetje in te tomen, hadden we voor onszelf een "grens" gesteld: We noemen de Stichting DAF Automobiel Museum, met de nadruk op Automobiel dus.... Zoals u ziet kwam hier niets van terecht.... Je laat toch geen origineel DAF melkventerswagentje staan, en achter een DAF 2600 trekker hoort toch eigenlijk een originele DAF Eurotrailer?? Kortom de collectie groeide en groeide.

In 1981 kregen we via Teun Zijlstra ( medeoprichter DAF Club Daffiniteit ) een telefoontje of we ons wilden melden bij Volvo Beesd voor enkele opengewerkte personenwagen instruktiemodellen! We gingen naar huis met een opengewerkte motor van de DAF 44, een opengewerkte motor van de DAF 55, 10 verschillende opengewerkte modellen van de primaire en secundaire tandwielkasten, de Dion-as en divers klein materiaal zoals remtrommels en stuurhuizen (óók opengewerkt!). In datzelfde jaar kregen we via Ed Heeremans ( DAF tentoonstellingsdienst in Mierlo) enkele showmotoren, die eerder op internationale tentoonstellingen gebruikt waren als blikvanger. In 1985 kregen we via Jan Evers ( DAF Training Centre ) enkele verouderde opengewerkte motoren en achterassen. Nu konden we naast een oude DAF, óók laten zien wat er voor een techniek in het voertuig zat.

Naast de DAF voertuigen, opengewerkte modellen, het archief en de relatiegeschenken, had Rob ook inmiddels alle in het verleden gebruikte lichtreclames, uithangborden, emailleborden en vlaggen verzameld. Bijna allemaal van DAF Dealers, die gingen verhuizen óf geen dealerschap meer hadden.Op één uitzondering na: Op een dijk langs de Maas zag Rob bij een oude smederij een oud verweerd emaille bord hangen van de DAF Landbouwwagen; een unicum, een half uur later lag het bord op het bed in de slaapcabine! Rob hield het scherp in gaten en stond, als hij wat hoorde al met het gereedschap klaar om de gewenste lichtbak van het pand of dak te halen. Een keur aan modellen was het gevolg : van het geveerde wiel tot aan de DAF letters, van lichtbak tot spandoek. Alles wat DAF ooit had uitgebracht in Europa en België ( in België hadden alle DAF reclameuitingen vroeger een lichtblauwe achtergrond en witte tekst, de rest zoals welbekend: witte achtergrond met blauwe tekst) was in de collectie vertegenwoordigt. Zelfs een DAF lichtreclame ( personenwagenlogo ) van 5 meter lang en 200 kg zwaar, dat van het DAFflat (13 hoog) in Enschede gehaald mocht worden.

Alle reclame uitingen in alle uitvoeringen waren in het bezit. In het Enschedese museum werden de lichtreclames slechts als decoratie gebruikt (glazen dak, dus...), maar in Glanerbrug, waren alle lichtbakken aangesloten en gaven samen met de spotlights een zéér sfeervol geheel. Een echt sfeervol DAF Museum!! . De emailleborden en de latere plastic uitvoeringen hadden een plekje aan de muur gekregen zodat hier de DAF historie compleet beleefd kon worden.. De inrichtingscommissie in Eindhoven onder leiding van A. de Leur vond de lichtreclames afschuwelijk en verstorend voor de kunstuitingen van Albert in het museum. Daarnaast was er volgens Albert het probleem bij evt. productpresentaties e.d. ; ze waren moeilijk te verwijderen en.... Met héél véél tegenzin kreeg Rob toestemming om wel enkele emailleborden op te hangen in de Brouwerijkelder, maar dan wel zo dicht mogelijk bij elkaar want ze mochten niet opvallen!? Was dit een DAF Museum in wording!!??

Kees Goezinne de man van DAF Archief Zeist , al jaren concurrent-verzamelaar en man van de Public Relations van ons museum, besluit om persoonlijke redenen met de hobby te stoppen, ( We snappen het anno 2009 nog niet!?) en de verzameling over te doen aan het museum. Kees had van jongs af aan evenals Rob alles waar maar DAF opstond verzameld. De collectie was werkelijk indrukwekkend w.o. naast het "standaardarchief" veel relatiegeschenken die DAF importeurs en dealers uit "verre" landen uitgebracht hadden en waar we het bestaan zelfs niet van kenden.. Kees was jaren internationaal chauffeur geweest, Rob reed hoofdzakelijk in Nederland, België en Duitsland, Kees veel Frankrijk, Italië, Spanje en Portugal. Beide DAF Archieven vormden vanaf 1988 een compleet documentatiecentrum over de DAF producten en DAF promotieartikelen.

In 1988 kregen we van DAF Trucks een prachtig "diorama" van de oude situatie op DAF 2. Deze wand ( vol met nagebootste schaalmodellen van machines, lopende band, auto's, personeel etc. etc. van zo'n 18 meter lang en 4 meter hoog, heeft dienst gedaan als introductiewand in de ontvangstruimte (Daffetaria) voor groepen bezoekers van DAF. Deze bezoekers kregen vóór de rondleiding informatie, hoe de gehele fabriek in elkaar zat : Alle afdelingen stonden erop: van pershal tot testbaan. Via een schakelpaneel kon men via een lampje op het bord zien over welke afdeling men sprak bij de inleiding. Een prachtig geheel, dat echter volgens de inrichtingscommissie géén plekje in het nieuwe Eindhovense museum waard was....

Bij firma van den Oever uit Nuenen, die alle tentoonstellingstands voor DAF maakte, werd wel eens opruiming gehouden van oud materiaal. Na een bezoekje aan van den Oever wilde men wel eens kijken of er nog wat geschikts te vinden was voor ons museum. Het resultaat was, dat we een paar weken later een oplegger vol konden ophalen : delen van stands zoals balies, tussenwanden, vloerdelen, reclamezuilen etc. etc. konden we gratis meenemen. Hier konden we iets moois mee creëren in Glanerbrug!! In het restaurantgedeelte werd een mooie "keukenafdeling" gemaakt, de winkel werd fors uitgebreid enz. enz. Eén compleet prachtig uitgevoerd stalen podium inclusief "hekwerk" rondom , werd opgesteld voor de D 50 en ging later mee naar Eindhoven. Hierop stond vanaf de opening de Turbo Twin te pronken.

Tijdens de opbouwperiode en de verhuizing vanuit Glanerbrug, kregen we er nog een klusje bij: De heer Martin van Doorne had zijn zéér speciale collectie DAF voertuigen ter beschikking gesteld van het nieuwe DAF Museum. Zéér speciale modellen waarover meer onder voertuigcollectie.

In 1993 durfde de Frans Bannenberg het aan, om zijn zorgvuldig bewaarde DAF Archief uit de spelonken van DAF over te brengen naar het museum. Frans was de archivaris van DAF. Bijna alles wat ooit door DAF in Eindhoven aan drukwerk was uitgegeven, had Frans in zijn archief: mét stempel : Afd. Documentatie. Naast het papieren archief, bezat Frans ook alle filmbanden van verleden tot heden etc. etc. Oók had Frans een keur aan relatiegeschenken verzameld. U gelooft het of niet, wat gemist werd in de archieven van Kees en Rob, had Frans, wat Frans miste hadden wij veelal. Dat kwam omdat Frans het hebben moest van de DAF afdelingen die iets uitbrachtten aan reclamemateriaal én aan Frans dachten. Als er niets aangeboden of bekend was, kreeg Frans het niet. Kees en/of Rob vonden het "in de buitenwereld". Dus....al met al een zéér compleet archief!

Dankzij de welwillendheid van veel DAF-liefhebbers/donateurs werd het mede mogelijk gemaakt om een perfecte collectie op te bouwen: Mooi, Interessant en Compleet. IEDEREEN BEDANKT !!