|
Het DAF Museum is ontstaan uit de hobby van Rob Lammers uit Enschede. Deze begon toen zijn vader in 1959 een echte DAF 600 (type 221) bestelde. De auto werd afgeleverd in 1960. Rob begon gelijk van alles te verzamelen, wat "erbij" hoorde : folders, speldjes, later een echte modelauto van Lion-car : de DAF 600 die je kon kopen bij V&D voor f 2,95. Toen op een verjaardag een oom met het boekje De "A " van DAF aankwam, was er een triompfh stemming: foto's van vrachtwagens en zelfs foto's van het maken van echte DAF's!! Voor een achtjarige Rob in die tijd............ Elke woensdagmiddag naar Garage Holtkamp , de DAF dealer in de Janninksweg in Enschede : DAF's kijken. Rob kreeg daar zelfs een eigen plek : een ECHTE DAF A 1300 frontstuurcabine met schade, maar dat maakte niets uit. Rob had een "vrachtwagen", die je de hele woensdagmiddag bezighield: wassen,poetsen ja.ja.....!! Dat was wat !. Rob's vader werkte bij de spoorwegen,dus vrij reizen dus... alle DAF dealers in de "omgeving" (hij mocht van zijn moeder eerst niet verder dan Zwolle) werden bezocht.
De hobby nam daardoor omvangrijke proporties aan en thuis was er al een DAF-kamer, met zelfs vrachtwagensturen aan de muur . Alles, waar maar DAF opstond.... In 1966 een eerste eigen (sloop) DAF 600 met uitgezakte bodem en verrotte spatborden gekocht voor 50,00 gulden. Maakte niets uit Rob had een EIGEN DAF !!! Na de ULO en Handelsavondschool in Dienst. Rob werd Technisch Specialist en kwam tenslotte terecht bij het 13e pantserinfanterie bataljon afd. Stafstafverzorging dus... De 126, 314, 328, 616, 626, en de 408 waren voertuigen waar elke dag mee gewerkt werd. Na diensttijd chauffeur bij de Rotterdamse firma S.B.S. (Reederij Van der Schuyt, Van den Boom en Stanfries) op een DAF T 2000 DO uit 1963.
De DAF"s waren nog wel heel belangrijk, maar Rob kreeg verkering met Tiny dus....Even pas op de plaats! In 1973 getrouwd, weer iets meer tijd.... voor de hobby. Nieuwe baan: chauffeur op een DAF FA 2000 DH bij Wisselink's Textielfabrieken. Hele dagen op weg naar vooral Brabant en België. Minstens 2 maal in de week naar Geldrop, naast de Rooij en terug langs de DAFfabrieken. De collectie voertuigen, breidde zich inmiddels gestaag uit. Naast de 600 (222), kwam er een DAF 600 pick-up (224), een 750 (302), een Daffodil (303), een Daffodil (313), een Daffodil (322) en verschrikkelijk veel in die tijd incourante onderdelen, die bij zo'n 60 a 70 dealers vergaard werden. De inmiddels verbouwde schuur achter het huis zat helemaal vol!. Bij Rob"s werkgever stond nog een oude kistenloods leeg.... waarvan zo'n 100 M2 gebruikt mocht worden: resultaat: een Kalmar gevonden in Valkenswaard ( kon zo mee achter in de laadbak!!), een originele DAF aanhangwagen als melkventerswagen, gevonden in een weiland tussen Arkel en Vuren ook mee in de laadbak, een DAF 31 bestel (315) uit Lokeren België , een 32 combi (326) uit Eibergen, een 4401 (standaard!!!) uit Wingene België enz. enz. Er was weer even ruimte! .
Op de TH (nu Universiteit Twente) stond bij boer Lutke Holzik nog een oude boerenschuur leeg.....de paardestallen van Platvoet aan het Zuiderspoor stonden leeg..... na ongeveer twee maand.... niet meer!. Rob wist nog zoveel "onderweg" te staan en reed toch altijd leeg terug.
In 1977 richtte Rob een DAF club op samen met enkele DAF liefhebbers w.o Teun Zijlstra en Cor Hoppe: Dafclub Daffiniteit , de voorloper van DAF Club Nederland. Rob had daar eigenlijk helemaal geen tijd voor, want de zaterdag... met zoveel auto's in de "schuur".....
Inmiddels had Rob de krant gehaald, met als resultaat, een telefoontje uit Enschede van de directeur Reinigingsdienst: Er stonden twee oude DAF vrachtwagens in de loods, die weg moesten. U raad het al. Rob had een week later een R 50 A uit 1953 en een D 50 uit 1950 . De DAF dealer in Hengelo (BSO), hoorde hier waarschijnlijk van, want toen Rob voor een beurt van zijn vrachtwagen kwam, werd er verwezen naar een 2200 DKD trekker uit 1967, de sleepwagen van de garage. Zij kregen een nieuwe en de oude DAF hoorde in hun ogen bij een echte verzamelaar... Officiële overhandiging met de pers erbij en weer een DAF. Maar....alle schuren zaten inmiddels vol met ruim 30 personen/bestelwagens en héél veel onderdelen. Voor de drie vrachtwagens en..... werd een loods gehuurd van Pieters Bronbemalingsbedrijf aan de Elsbeekweg, precies op de plek waar tegenwoordig het FC Twente stadion staat.
Er werd in 1979 door Rob en Tiny Lammers, Klaas de Roo, Roelof Boer en Henk van der Sleen een stichting opgericht: Stichting DAF Automobiel Museum. Nu was het zaak donateurs te werven voor verdere uitbreiding. Rob als vrachtwagenchauffeur kon ook al zijn loon niet uitgeven aan huur e.d.. Donateurs meldden zich spontaan aan en het begon als een speer te lopen!! (wel heel veel, maar dankbaar werk) Nu kwamen er inkomsten!!. Naar de gemeente voor onderdak! We konden na veel gesprekken een oude textiefabriek van zo'n 4000m2 aan de Getfertweg krijgen: Baurichter; een oude lekkende fabriek zonder stroom, water of gasaansluiting. Helemaal niets zat er in, alleen muren en een lek dak. We waren er wel blij me, want het kostte maar 250 gulden in de maand!. Maar als de geplande woonwijk er kwam, moesten we eruit. Dat duurde gelukkig tot eind 1982. Toen kregen we bericht, dat we er binnenkort uitmoesten. Maar geen vervangende ruimte, de gemeente had bijna geen textielfabrieken meer in eigendom, die nog leeg stonden. Dus goede raad was duur.
Inderdaad duur: we vonden ruimte aan de Haaksbergerstraat, een deel (ongeveer 1200m2) van een textielfabriek konden we huren voor 1000 gulden in de maand. Het pand lag direct aan een belangrijke invalsweg van Enschede dus... We moesten wat, want de collectie had zich behoorlijk uitgebreid met o.a in 1980 een zeldzame AS 2000 DO graankipper (CLV West Twente), een DAF Losser van van Gend & Loos, een T 13 BA (Torpedotrekker van Moerkerken) én een toen al zeer byzondere A 10 politiewagen uit Eindhoven, in 1982 o.a. de DAF NAT 2506 DKA ex. Nilo/Hoogovens IJmuiden (ja.ja de International Paystar 5000 als DAF!!) en in 1983 o.a de DAF Batu een ontwikkelingsproject van DAF op basis van de 44 en een originele DAF melkventers paardewagen. De restauratie was met een stroomdraadje van de buurman "begonnen", dus er stond al heel wat moois klaar, mede dankzij natuurlijk donateurs , vele vrijwilligers en DAF Dealer BSO, Kraanbedrijf Maathuis (Enschede) en van Wezel/Mammoet (Hengelo), die hun zwaar transportmaterieel gratis ter beschikking stelden om e.e.a. te realiseren. Dan maar gelijk een museum beginnen met alles erop en eraan, inclusief entreekaartjes, die mee moesten helpen het hoofd boven water te houden. Het DAF Museum werd op 5 mei 1984 officiëel geopend door Tiny, de echtgenote van Rob Lammers
Tijdens de opening kwamen honderden genodigden naar Enschede. Enorm wat een belangstelling, van vooral donateurs, dafdealers uit binnen- en buitenland en vele andere genodigden. Heel veel met een financiële bijdrage, maar ook weer toezeggingen van.......ik heb nog een oude DAF staan en nu ik dit zo zie, zou...als je een keertje in de buurt komt? Nog meer DAF"s! Elk weekend veel bezoek, het liep helemaal naar wens. De mensen kwamen van heinde en ver om de DAFcollectie te bekijken. Dat gaf moed!! Zaterdag en zondag vrijwilligers achter de kassa, want Rob en Roelof Boer "moesten" auto's halen. We hadden nog steeds opslagruimtes dus....
Half 1985 waren we al weer in gesprek met de gemeente voor een toch grotere museum-ruimte. "Jannink" kon ook maar voor waarschijnlijk twee jaar gehuurd worden dus...De huur werd per 1 mei 1986 opgezegd wegens verkoop van de panden. Na veel omwegen kwamen we terecht in Glanerbrug : Een uitstekend voor ons doel te gebruiken bedrijfspand aan de Bentstraat te Glanerbrug. We kregen in juni 1985 een ruimte inclusief parkeerplaats van ongeveer 3800m2 ter beschikking. Rob heeft het pand gekocht en na vele maanden noeste arbeid, als glaszetter, loodgieter, elektriciën en klusjesman ingevuld door vooral de Fam. Buning en natuurlijk vele andere vrijwilligers werd het zowaar een echt museumpand.
De collectie was inmiddels al weer fors uitgebreid met o.a een AZ 1900 DS (Maathuis), ATE 2400 DK, een PONY 1030 aanhangwagen, een TB 163 stadsbus (TET), een landbouwwagen uit 1928 (Vianen-Cuijk) e.v.a voertuigen die eerst door Klaas de Roo in de restauratiewerkplaats onder handen werden genomen om bij de opening gepresenteerd te kunnen worden. Op 15 maart 1986 werd het totaal vernieuwde DAF Museum officiëel geopend door loco-burgermeester W.B.van Dragt. Op zondag 16 maart kon het publiek kennis nemen van ons nieuwe onderkomen met als publiekstrekker de door DAF Nederland en BSO beschikbaar gestelde "openingsvoertuigen": de nieuwste DAF 3600 ATI en de TURBO TWIN. De TURBO TWIN had daags te voren nog even de strandrace gewonnen en was 's avonds met rallyrijder/navigator Theo v.d. Rijt doorgereden naar Glanerbrug. Autojournalisten en journalisten van bekende week-en dagbladen waren in grote getale naar Glanerbrug gekomen. Het DAF Museum schreef geschiedenis!
Maar na de zomervacantie kreeg Rob te horen van zijn werkgever, dat hij uit moest kijken naar ander werk, want de eigen vrachtwagen (inmiddels een FA 2300 met aanhanger) werd verkocht en het werk uitbesteed. Het was tenslotte een textielfabriek en geen transportbedrijf. Goede raad was duur! Wat nu...internationaal? Veel keus was er toen niet! Nooit meer tijd voor de hobby? Of.... Rob ging praten bij DAF Trucks in Eindhoven. Het hielp!! Na vele gesprekken met de heer O.Wibaut als bemiddelaar tussen de Raad van Bestuur en Rob Lammers , kon Rob aan de slag als manager DAF Museum. Zijn directe chef werd Ab Hoffman ; Peter Kleiberg werd de contactpersoon van Rob. Een mijlpaal en...de collectie was zeker van, naar we toen dachten een goede toekomst. De werkplek was en bleef Glanerbrug maar...als DAF ooit een goede lokatie in of rond Eindhoven zou vinden, moest Rob bereid zijn om met collectie te verhuizen naar het Brabantse. Zover was het nog lang niet.
Overigens: De indiensttreding bij DAF had als groot voordeel, dat Rob natuurlijk een vast inkomen kreeg én dagelijks bezig kon zijn met hét Museum. Daarnaast zat Rob natuurlijk dichter bij "het vuur" als het om speciale "museumgoederen" zoals b.v oud tentoonstellingsmateriaal, incourante onderdelen en DAF prototypes ging. Het eerste prototype dat we kregen: een "verDAFde" Leyland Sherpa (prototype DAF 400), een uitkomst voor al onze "boodschappen", die we tot dusver met een 33 bestel deden. Verder had het totaal geen consequenties voor het museum. We moesten ons zelf bedruipen en kregen als voorheen 1000 gulden per jaar als donatie.De vrijwilligers waren niet echt blij: er was weinig keus: of Rob was er bijna nooit meer en wat bleef er dan van het museum over, of Rob ging voor DAF werken met alle "gevolgen" voor lokatie Glanerbrug. Niemand kan in de toekomst kijken, maar het werd wel iets onzekerder voor de vrijwilligers. Allen bleven er hun schouders onderzetten om van het nieuwe museum een succes te maken ondanks enige angst voor de toekomst. Het gaat voorspoedig: In 1989 wordt het museum uitgebreid met een expositie/evenementenhal van ruim 320 m2, de parkeerplaats wordt verhard, de bezoekersaantallen nemen elk jaar weer toe , en de collectie......we hebben in Glanerbrug al een buitendepôt van 2000m2 gehuurd voor de "reservevoertuigen", want er komen al geruchten uit Eindhoven over huisvesting en "Glanerbrug" wil nog niet opgeven!! We hebben wel voertuigen voor twee musea!
DAF heeft in Eindhoven een pand gevonden: nl. de oude brouwerij van de Fam.Huenges, brouwerij De Valk aan de Tongelresetraat, voor velen ook bekend als de latere ijsfabriek van Coolen. Het byzondere van deze lokatie is, niet alleen dat die dicht bij DAF gelegen is, maar op deze historische plek begon Hub van Doorne z,n activiteiten. Een betere omgeving voor een DAF Museum bestaat er volgens DAF niet, en het pand wordt aangekocht. Nu wordt er alles op alles gezet, om er iets moois van te maken. In eerste instantie een schok in Glanerbrug, wat... maar het duurt nog jaren voor het gebouw klaar is. DAF gaat voor het gebouw zorgen, en de stichting DAF Automobiel Museum moet voor de invulling zorgen. Een geweldige uitdaging met maar één doel voor ogen: Het verwerven en instandhouden van oude DAF Automobielen en aanverwante zaken.
DAF heeft een plan bedacht, waarbij DAF dealers uit geheel Europa betrokken worden: Een restauratieproject voor hoofdzakelijk oude DAF Vrachtwagens. Elke dealer moest een DAF adopteren en op zijn eigen kosten geheel renoveren. De auto moest klaar zijn voor de opening, die gepland is voor half 1992. Een handvol dealers is bereid aan de eisen van DAF tegemoet te komen. Wie heeft er zoveel ruimte en tijd, om een oude truck te renoveren naast de dagelijkse werkzaamheden?. De vrijwilligers in Twente waren zeer sceptisch ze wisten hoeveel werk erin ging zitten om nog maar niet te spreken over de eisen die DAF stelde! De restauratie in Glanerbrug ging gewoon door, als dit project flopte stonden er straks bij het afscheid van v.d Padt niet eens genoeg voertuigen in goede conditie !! Ze haalden tenslotte een deel van ONZE collectie weg!!
In Eindhoven vorderden de werkzaamheden gestaag, de renovatie van het oude gedeelte was in volle gang nadat op 31 mei 1991 de eerste steen werd gelegd door mevrouw van Doorne-Thomassen en Gerard Lubse . Rob Lammers plaatste op 21 juni 1991 de laatste stalen balk op het hoogste punt van de nieuwbouwhal.
De Stichting DAF Automobiel Museum wordt in 1991 omgedoopt tot Stichting Vrienden van het DAF Museum. Er komt een bijna geheel nieuw bestuur ("uit het Eindhovense") met als voorzitter Oscar Wibaut.
Op maandag 6 januari 1992 was het zover: Het monumentale pand aan de Tongelresestraat mocht door "museummensen" betreden worden. De laatste hand werd gelegd aan de bouwwerkzaamheden. Veel vrijwilligers uit Eindhoven , met name ouddaffers gingen onder leiding van Rob aan de slag. Een enorme uitdaging voor iedereen. De eerste dag waren er ongeveer 35 vrijwilligers, heel wat anders dan de ongeveer 14 uit Glanerbrug die normaal aangestuurd moesten worden. Het liep boven verwachting. De ene wilde schilderen, de andere timmeren, de ander lassen etc etc. Een dag om nooit te vergeten!! Na een goede week kwam er zicht op de zaak, de aannemers verdwenen met hun bouwketen, en de eerste goederen uit Glanerbrug stroomden binnen. Bijna elke dag een dieplader met "ongeregelde" goederen uit het Twentse, die door de mensen daar geladen werd, door Theo Geltink/Bennie Goorhuis of Klaas Boensma/Bennie Goorhuis naar Eindhoven werd gebracht en....
Op 10 mei 1992 was het museum zover klaar, dat A. van der Padt afscheid als voorzitter van de Raad van Bestuur van inmiddels DAF NV kon nemen in het DAF Museum. Het grote werk was voorlopig gebeurd. Maar we waren er nog lang niet! De vrijwilligers uit Twente en Eindhoven hebben hun beste beentje voorgezet om er iets van te maken! Op 20 en 27 september 1992 mochten de donateurs met hun familie een kijkje nemen naar de voortgang van de werkzaamheden. De toeloop was enorm, de reacties zéér positief, een echte duw in de rug voor de mensen op de werkvloer. Dat geeft moed voor de toekomst. Het museum is nog niet klaar voor de officiëele opening, maar komt er al wel regelmatig groepsbezoek vanuit DAF. Allemaal positieve reacties. Het gaat goed....denken we! Begin 1993 komt DAF in zwaar weer en valt d'n DAF om!!
Een enorm onzekere tijd breekt aan. Intriest, is het enige woord dat we kunnen gebruiken als we denken aan de omstandigheden waarin de DAFfabrieken en het personeel zich bevinden. Het museum speelt ook een kleine rol in dit hele gebeuren: veel persmensen willen beelden c.q foto,s van de oude voertuigen om een artikel te wijden over het heden en verleden. Dit keer zijn we er niet echt blij mee en laten het maar over ons heenkomen evenals de mensen die bij DAF werken en ook niet weten wat hun boven het hoofd hangt. Dat weten wij als "museum" mensen ook niet, het museum heeft alles te maken met het DAF product, maar ook met de goodwill van de fabriek! Zo worden we geholpen met allerlei faciliteiten zoals schoonmaak van het gebouw, bewakingsdiensten, hulpverlening van de bedrijfsbrandweer, energie, telefoon, onderdelen en vele, vele andere steuntjes in de rug bij de exploitatie van het museum. Tot dusver ging alles in goed overleg met DAF, maar het is nog maar de vraag of het museum door een eventuele nieuwe eigenaar nog belangrijk gevonden wordt om als "promotiecentrum" dienst te blijven doen. Men kijkt vanwege allerlei beperkingen die nu van kracht zijn geworden wellicht met andere ogen naar ons. Afwachten is echter niet het enige wat we kunnen doen! We staan weliswaar met één elleboog tegen de muur, maar nog lang niet met de rug !!
Oscar Wibaut heeft werkelijk op z'n tenen moeten lopen om alles te regelen, wat er te regelen viel. Van de ene tegenslag naar de andere, dag en nacht onderhandelen met allerlei instanties, waarbij hem maar één doel voor ogen stond: Hoe houden we het museum open en wie helpt ons daarbij. Het museumpand was eigendom van DAF. Het belangrijkste contact voor O. Wibaut en tevens de aanbieder van het pand was de curator. Ofschoon deze het pand voor een redelijke prijs aanbood, hadden we dat bedrag niet in kas. Oscar Wibaut moest dan ook allerlei instanties benaderen om de finaciering rond te krijgen, de banken die voor de hypotheek moesten zorgen , de gemeente Eindhoven die voor een gedeelte de bankgarantie moest afgeven, de belastingdienst, accountants, provincie, fondsen en natuurlijk gelukkig de inmiddels nieuw opgestartte DAF: DAF Trucks NV. Na vele moeilijke gesprekken die enorm veel tijd vergden en waarbij het bestuur soms de moed in de schoenen zonk, kon toch eindelijk een beslissing genomen worden: De Stichting Vrienden van het Daf Museum wordt de nieuwe eigenaar van het DAF Museum.Met dank aan Oscar Wibaut! Zonder zijn kennis, vastberadenheid en liefde voor het museum, was het nooit meer goedgekomen!!!
Er zal veel veranderen in 1993, Rob krijgt een nieuwe "baas" bij DAF. Ab Hoffman is door de reorganisatie naar DAF België vertrokken, Peter Kleiberg kreeg een andere funktie : kortom de SP&A afd. was er niet meer. Rob ging werken onder de afdeling Communicatie waar Henk Momber de leiding had. Het museum werd samengetrokken met o.a de bezoekersafdeling van DAF. Hierdoor kwamen de "fabrieksrondleiders" o.a Bart van der Reijden en Edith Paumen , die het drama ook overleefd hadden in beeld om ook bezoekers in het museum rond te leiden.
Het museum vorderde gestaag, alhoewel de collectie nog lang niet op peil was. Enkele DAF dealers, waren na het debâcle geen DAF dealer meer, dus...van onze voertuigen kwam niets meer terecht!!. Andere dealers hadden er helemaal geen zin meer in om een voertuig te restaureren, ze hadden het nu zelf moeilijk genoeg. Kortom veel voertuigen kwijtgeraakt, gewoon weg!!!. Als Rob er werk van wilde maken, werd hij teruggefloten door Henk Momber: LUISTER we hebben DAF's genoeg! Als er weer een nieuw voertuig door iemand aangeboden werd: Luister we hebben DAF's genoeg!! Bood een goede kennis van Momber een voertuig aan en al was het een DAF van 1963 met b.v bekleding van 1982 en spiegels van 1980, dus niks meer origineel, dan moesten Rob en de vrijwilligers ruimte maken in het museum. Dan maar een door vrijwilligers compleet gerestaureerd origineel exemplaar naar de opslag of nóg liever: Afvoeren....; "Zijn" wagen moest en zou erin!! Commentaar? Denk jij Rob, dat de bezoekers die hier komen kijken of een DAF wel of niet origineel is ?? Doe toch niet zo moeilijk!! De mensen komen hier voor een gezellige dag, niet voor dat oude ijzer!! Rob was het daar natuurlijk evenals vele anderen totaal niet mee eens, maar Momber was de "baas"! Het museum had het drama tot dusver overleefd, maar wat kwam er nu op ons af....? Dit was toch precies het tegenoverstelde van wat DAF voor ogen had, met het Dealer project!?. Moest dit ook een mooi, interessant en compleet museum worden ?
De donateurs moesten nodig weer eens een informatiebulletin krijgen, waarin vermeld werd hoe de zaken er inmiddels voorstonden. Zij waren tenslotte één van de financiële pijlers waar het museum op draaide. Rob is druk bezig een informatiebulletin te typen, komt Momber binnen: Waar ben jij mee bezig? Totaal overbodig, ik snap niet wat je nog met donateurs moet, veel te veel werk voor die paar centen. . Toen brak er iets in Rob: Deze man bracht het museum ten gronde!! Het museum had altijd gedraaid op inkomsten van donateurs en later gelukkig ook bezoekers. Hij moest toch beter weten, vooral na deze moeilijke tijden?.. Daarnaast moest Rob alhoewel hij een ULO, Automonteur en HBO opleiding genoten had, zorgen voor nog een diploma, want volgens Momber moest een beetje Manager toch ook over een Horecadiploma beschikken . Rob weigerde om nog langer naar de pijpen van Momber te dansen. Nog even vechten tegen beter weten in, maar om een lang verhaal kort te maken: Rob was volgens Momber niet langer geschikt als manager van het museum en werd een funktie als chauffeur van de Raad van Bestuur aangeboden, waar hij zéér hartelijk voor bedankte. De Groeten val.....
Rob diende in januari 1995 zijn ontslag in. De "gangmakers" Hans Bollen, Willie Overbruggen, Fred Klerks, én de gehele ploeg uit "Twente", waren al eerder vertrokken. Even later zat een goede kennis van Momber als Manager op de stoel van Rob Lammers. Met lede ogen had Oscar Wibaut de gebeurtenissen gevolgd en zorgde ervoor, dat Rob nog niet geheel bij het museum vertrok. Op zijn advies werd Rob voorlopig adviseur van het museum voor twee dagen in de week met als thuisbasis Twente, waar enkele vrijwilligers nog steeds aktief waren in het oude DAF Museum wat inmiddels was omgedoopt tot DAF Museumdepôt, maar óók met nieuwe museumplannen, dus..... Rob Lammers en de medewerkers uit Twente komen niet meer spontaan in Eindhoven, de eerste keer na 1995, was ook de laatste keer. In 1998,
moest hij alle moeite doen om zich kenbaar te maken. U MOET toch echt wel een kaartje kopen als u naar
binnen wilt Mijnheer, ja maar...., is de manager aanwezig.... jawel hoezo? Om een lang
verhaal kort te maken. De "manager" kwam maar, Bennie Goorhuis en Rob stonden na 10 minuten
al weer buiten, we werden gewoon genegeerd!! Met ons praten en met iemand anders bezig
zijn.... hoezo arrogantie!!?? !! Koffie ? Hebben we later maar in een cafeetje gedronken! Toch nog een glimp van ons levenswerk gezien, sindsdien taal nog teken ! Géén van alle Twentse medewerkers ontvangt zelfs nog maar een Nieuwsbrief of Informatiebulletin ! Er staat nog steeds
veel materiaal, dat "Twente" toebehoort, maar ach ....laat voorlopig maar: het is tenminste origineel materiaal!
OVERIGENS :DAF liefhebbers en kenners en....beterweters
zonder kennis van zaken, die óók nog eens arrogant zijn gaan toch écht niet samen !!
DAF Museum Eindhoven, werd één grote desillusie
Zouden ze in Eindhoven nog steeds donateurs hebben ??
Zouden de vermiste voertuigen van Hét Dealerproject al boven water zijn??
Zou de collectie in 2011 nog steeds mooi, interessant en compleet zijn ??
Zouden de museumbezoekers wel iets over de historie van het DAF Museum te weten komen ?
Zouden we ooit nog eens iets horen over ons levenswerk??
Misschien wel nooit, want wij kopen écht geen toegangskaartje !!